مردم بیش از هر زمان دیگری به تولید انرژی پاک از طریق همجوشی هسته & زومیت نزدیک هستند

خورشید یک راکتور همجوشی در آسمان است که به طور مداوم اتم های هیدروژن را برای تولید هلیوم ترکیب می کند که از طریق این فرآیند مقادیر زیادی انرژی تولید می کند. این انرژی با تولید نور و گرما روی زمین زندگی تولید می کند. ما در حال حاضر در تلاش هستیم تا این فرآیند را در سیاره زمین شبیه سازی کنیم و نحوه ظهور برق پاک را تغییر دهیم. محققان در زمینه یکپارچه سازی معتقدند این فناوری می تواند کلید تامین نیازهای انرژی عظیم مردم باشد. البته کارشناسان در روند دستیابی به این امر متفاوت هستند. برخی معتقدند که ما در آستانه یکی از مهمترین پیشرفت های علم و فناوری هستیم. اما برخی می گویند ما با اهداف خود فاصله داریم.

به گفته MSN، دانشمندان برای مدت طولانی در تلاش بوده اند تا قابلیت همجوشی هسته را آزاد کنند. در سال 1934، ارنست رادرفورد، فیزیکدان بریتانیایی، برای اولین بار همجوشی هسته ای را کشف کرد. یعنی زمانی که او و همکارانش متوجه شدند، می‌توانند دوتریوم را با هسته‌های دوتریوم (دو نسخه هیدروژن با جرم اصلاح‌شده) پمپ کنند تا هلیوم تولید کنند.

از آن زمان، ما سعی کردیم از انرژی تولید شده توسط همجوشی هسته ای برای تولید برق بدون کربن استفاده کنیم. هدف از تحقیقات همجوشی دستیابی به به اصطلاح “اشتعال” است. یعنی زمانی که واکنش همجوشی انرژی بیشتری تولید می کند.

کارولین کورانز، فیزیکدان پلاسما از دانشگاه میشیگان گفت:

خود جسم حاوی انرژی زیادی است. اما ما راهی برای آزاد کردن آن نداریم. مگر اینکه از واکنش های شکافت یا همجوشی استفاده کنیم.

شکافت چیزی است که در راکتورهای هسته ای موجود اتفاق می افتد. این فرآیند به جای ترکیب کردن اتم ها، آنها را از هم جدا می کند. دلیل علاقه محققان به ساخت یک راکتور همجوشی این است که تقریباً چهار برابر بیشتر از یک راکتور شکافت نیرو تولید می کند.

الکس زیلسترا، فیزیکدان تجربی در آزمایشگاه ملی لارنس لیورمور، به دیلی بیست گفت که این همجوشی فواید بسیاری دارد. به طور خاص، امکان ذوب رادیواکتیو وجود ندارد که ممکن است در راکتورهای شکافت رخ دهد. زیلسترا در بخشی دیگر از سخنرانی خود توضیح داد که همجوشی واقعاً زباله های رادیواکتیو با عمر طولانی تولید نمی کند. سوخت آن، هیدروژن، تقریباً نامحدود و بسیار ارزان است. زیرا می توان آن را در آب دریا به دست آورد. همجوشی هسته ای اساساً انرژی بدون کربن است که ما سال ها آرزویش را داشتیم.

دو نوع اصلی از همجوشی وجود دارد که در حال حاضر به طور گسترده مورد تحقیق قرار گرفته‌اند: همجوشی محفظه‌ای اینرسی شامل استفاده از لیزر برای قرار دادن سوخت تحت فشار و گرمای شدید است. . همجوشی محفظه مغناطیسی که محققان از آن برای دستیابی به آهنرباهای بسیار قوی برای تولید گرما و فشار استفاده می کنند، باعث همجوشی می شود.

در سال‌های اخیر، هر دو روش به پیشرفت‌های بزرگی در تحقیقات فیوژن منجر شده‌اند. سال گذشته تاسیسات احتراق ملی با کمک همجوشی محصور کننده اینرسی، ما را یک قدم به اشتعال نزدیکتر کرده است. محققان یک واکنش همجوشی ایجاد کردند که در آن بیشتر گرمای تولید شده از خود واکنش ناشی می شود، نه از لیزرهای موجود.

همچنین، سال گذشته در تورهای مشترک اروپایی بریتانیا شاهد پیشرفت در تلاقی مغناطیسی بوده است. محققان 59 مگاژول انرژی را در بیش از پنج ثانیه تولید کردند که یک رکورد جهانی جدید است.

گفته می شود فقدان سرمایه گذاری یکی از عواملی است که تحقیقات فیوژن را در طول دهه ها کند کرده است. خوشبختانه اکنون شاهد افزایش سرمایه گذاری خصوصی در این حوزه تحقیقاتی هستیم و این امر به تسریع توسعه راکتورهای همجوشی کمک می کند. سرمایه گذاران میلیاردها دلار سرمایه گذاری می کنند تا اولین کسانی باشند که از همجوشی استفاده می کنند.

هیچ کس نمی داند چه زمانی به قدرت همجوشی دست خواهیم یافت. اما هر سال به آن نزدیک تر می شویم. انسان با استفاده از پنل های خورشیدی خود قدرت نور خورشید را مسدود می کند. اما محققان گداخت هسته ای می خواهند خورشید را به زمین بیاورند.