تلسکوپ فضایی هابل طول بزرگترین دنباله دار کشف شده & زومیت & را تعیین کرده است

به گزارش نیویورک تایمز، دانشمندان سال گذشته اعلام کردند که یک دنباله دار غول پیکر را در مدار سیاره نپتون دیده اند. آنها بر اساس درخشندگی دنباله دار، طول هسته یخی را بین 100 تا 200 کیلومتر تخمین زدند. اگر تخمین ها درست باشد، این بزرگترین دنباله دار کشف شده است.

با این حال، دانشمندان می خواهند اندازه دقیق دنباله دار را تعیین کنند. در نتیجه، در ژانویه، تلسکوپ فضایی هابل بر روی دنباله دار متمرکز شد و طول هسته آن را به دقت اندازه گیری کرد. همانطور که در مجله اخترفیزیک این هفته گزارش شد، هسته این دنباله دار می تواند تا 137 کیلومتر یا بیش از دو برابر اندازه ایالت رود آیلند ایالات متحده باشد. جرم این دنباله دار 500 تریلیون تن است که معادل تقریباً 2800 قله اورست است.

دیوید جویتستاره شناس و سیاره شناس دانشگاه کالیفرنیا در لس آنجلس و نویسنده این مطالعه جدید گفت: این دنباله دار صد برابر بزرگتر از دنباله دارهای معمولی است که ما در تمام این سال ها مطالعه کرده ایم.

برناردینلی-برنشتاین در چند میلیون سال آینده به ابر اورت بازخواهد گشت.

دنباله دار مورد بحث که C / 2014 UN271 نام دارد (برناردینلی-برنشتاین به افتخار دو اکتشاف آن)، با وجود ابعاد چشمگیرش، تنها برای مدت کوتاهی در سال 2031 با چشم غیر مسلح قابل مشاهده خواهد بود. برناردینی-برنشتاین در حال حرکت به سمت خورشید است. با سرعت 35405 کیلومتر در ساعت؛ اما در نزدیکترین برخورد خود در سال 2031، تنها 1.6 میلیارد کیلومتر از ستاره ما، درست پشت زحل، فاصله خواهد داشت.

تقریباً سه میلیون سال طول می کشد تا برناردینلی-برنشتاین مدار بسیار بیضوی خود را به دور خورشید کامل کند. این مدار آنقدر طولانی است که این دنباله دار می تواند در فاصله نیم سال نوری از خورشید (حدود یک هشتم فاصله تا نزدیکترین ستاره روی زمین) در دورترین فاصله قرار داشته باشد.

با این حال، ستاره شناسان با کمک هابل می توانند آن را با تمام زیبایی شگفت انگیزش مطالعه کنند، گویی درست در کنار این بازدیدکننده فرازمینی در حال جوشیدن است. پدرو برناردینییک ستاره شناس در دانشگاه واشنگتن و یکی از دو کاوشگر دنباله دار که در مطالعه اخیر شرکت نکرده اند، تصویر این دنباله دار را به زیبایی توصیف می کند.

با وجود وزن دنباله دار، اندازه گیری هسته آن دشوار است. اگرچه این دنباله دار از خورشید دور است، اما تنها یک قطره نور خورشید برای تبخیر یخ مونوکسید کربن که از هسته خارج شده و فضایی تاریک و غبارآلود به نام کما ایجاد می کند، کافی است. مشخص نیست که هابل بتواند هسته دنباله دار را از طریق این مه ببیند. اما با ثبت تصاویری با کیفیت از این دنباله دار با استفاده از تلسکوپ در این کهکشان، دکتر. جویت و همکارانش یک مدل کامپیوتری برای کما ساخته اند که به آنها اجازه می دهد به صورت دیجیتالی جوهای غبارآلود را از عکس ها حذف کنند. تنها با باقی مانده هسته، اندازه گیری آن بسیار آسان شد.

مقایسه اندازه هسته دنباله دارها

تجزیه و تحلیل دانشمندان همچنین نشان داد که هسته یخی این دنباله دار سیاه تر از زغال سنگ است. به گفته دکتر جویت، این ممکن است تا حدی به دلیل “پختن توسط پرتوهای کیهانی” باشد. پرتوهای کیهانی پر انرژی هسته دنباله دار را بمباران کردند و پیوندهای شیمیایی روی سطح آن را شکستند. در نتیجه، برخی از عناصر سبک‌تر مانند هیدروژن به فضای تاریک فرار می‌کنند و کربن تیره‌ای باقی می‌گذارند و هسته را شبیه یک قرص نان سوخته می‌کنند.

هسته سیاه نشان می دهد که این دنباله دار، علیرغم اندازه عظیمش، شبیه بسیاری از دنباله دارهای دیگر است. کارت تدییک دانشمند سیاره‌شناسی در رصدخانه لوول در فلگستاف آریزونا که در این مطالعه شرکت نکرد، گفت: هسته دنباله‌دارها تقریباً همیشه فوق‌العاده سیاه است. به گفته کارتا، دنباله دارها را می توان با برف سنگین در جاده ها مقایسه کرد. “زوج [این برف] “بیشتر هنوز یخ است، فقط اضافه کردن کمی خاک به آن می تواند کثیف به نظر برسد.”