محققان توانایی‌های ذهنی 46 بیمار بستری شده با بیماری شدید کووید-19 را شش ماه پس از عفونت مزمن بررسی کردند و دریافتند که تأثیر درد شدید بر توانایی‌های ذهنی مغز معادل 20 سال پیری مغز است.
یک مطالعه جدید دقیق ترین تحقیقات تا به امروز را در مورد اثرات شناختی دراز مدت کووید شدید ارائه می دهد. این مطالعه که توسط دانشمندان کالج امپریال لندن و دانشگاه کمبریج انجام شد، نقایص ذهنی مداوم را در بیماران بستری در بیمارستان نشان داد که معادل کاهش قدرت شناختی معادل 20 سال پیری مغز است.
مطالعه جدید که در مجله eClinicalMedicine منتشر شد، 46 بیمار مبتلا به بیماری شدید عروق کرونر قلب را در بیمارستان بررسی کرد که 16 نفر از آنها در طول مدت اقامت خود در بیمارستان به دستگاه تنفس مصنوعی نیاز داشتند. .
شرکت کنندگان در این مطالعه حدود 6 ماه پس از تجربه این بیماری حاد تحت یک سری ارزیابی های شناختی پیچیده قرار گرفتند. سن هر یک از افراد مبتلا به کوید طبقه بندی و با افراد سالم مقایسه شد.
دیوید منون، نویسنده اصلی مقاله توضیح می دهد: “عقب ماندگی ذهنی در طیف گسترده ای از اختلالات عصبی، از جمله زوال عقل و حتی پیری طبیعی، رایج است، اما الگوهایی که ما می بینیم متفاوت است.”
این بیماران مبتلا به کووید نسبت به گروه کنترل کندتر به وظایف شناختی پاسخ دادند و در پاسخ‌هایشان دقت کمتری داشتند. به ویژه، بیماران مبتلا به Quidd در وظایف «استدلال قیاسی کلامی» که برای آزمایش حوزه‌های شناختی استدلال مبتنی بر کلمه طراحی شده‌اند، ضعیف عمل کردند.
این مطالعه نشان داد که اندازه این نقایص شناختی به طور قابل توجهی با شدت بیماری کووید برای هر بیمار مرتبط است و افراد مبتلا به کووید شدید که به دستگاه تنفس مصنوعی نیاز داشتند بیشترین کاهش شناختی را داشتند.
به طور متوسط، این مطالعه میزان نقایص شناختی را در حدود 20 سالگی محاسبه می کند. بنابراین، یک مرد 50 ساله که با بیماری شدید عروق کرونر در بیمارستان بستری شده بود، نمرات تست روانپزشکی مشابهی را با یک مرد 70 ساله نشان داد.
این یافته ها اکنون دو سوال کلیدی را مطرح می کند که محققان در حال حاضر پاسخ خوبی برای آنها ندارند. علت خاص این ناتوانی های ذهنی پایدار چیست و آیا توانایی ذهنی بیماران در طول زمان بهبود می یابد؟
محققان می گویند با فرض وجود یک علت بالقوه، اگرچه برخی از یافته های تحقیقات قبلی ممکن است نشان دهنده این باشد، اما این مشکلات ذهنی ممکن است نتیجه نفوذ ویروس کووید-19 به نام SARS-CoV-2 در مغز نباشد. در عوض، قابل قبول ترین توضیح در این مرحله این است که کاویتاسیون شدید می تواند باعث آسیب مغزی به دلیل اختلال در اکسیژن رسانی به مغز و انعقاد یا خونریزی در طول بیماری حاد شود.
همچنین تصور می شود که پاسخ ایمنی بیش از حد در عقب ماندگی ذهنی مزمن در افراد مبتلا به بیماری شدید نقش دارد.
اما آیا با گذشت زمان مشکل برطرف می شود یا بهتر می شود؟ منون گفت که تیم او پس از یک دوره طولانی پیگیری، علائم ظریف بهبود را در بیماران مشاهده کرده است، اما در بهترین حالت، هر بهبود ذهنی آهسته و تدریجی است.
وی گفت: ما برخی از بیماران را تا 10 ماه پس از عفونت حاد پیگیری کردیم و شاهد بهبودی بسیار آهسته بودیم. اگرچه این بهبود از نظر آماری قابل توجه نیست، اما حداقل در مسیر درستی قرار دارد و ممکن است برخی از این افراد دیگر به طور کامل بهبود نیابند.
مطالعه‌ای که اوایل سال جاری توسط محققان دانشگاه آکسفورد منتشر شد، نقایص شناختی جزئی را در افراد مبتلا به کووید-19 خفیف تا 6 ماه پس از عفونت نشان داد.
محققان اکنون شروع به ترسیم تصویر واضح تری از طیف وسیعی از اثرات شناختی عفونت کووید-19 همراه با این یافته های جدید کرده اند.
آدام همپشایر، نویسنده ارشد مطالعه جدید، گفت: «این یافته‌ها نشان می‌دهد که تعداد زیادی از بازماندگان کووید احتمالاً در ماه‌های پس از عفونت حاد خود، مشکلات مهمی را تجربه می‌کنند.» از آنجایی که واکسیناسیون و درمان پیچیده تر برای کاهش تأثیر مرگ و میر کووید-19 آغاز می شود، تمرکز بر بازماندگانی که اثرات مزمن طولانی مدت این بیماری جدید را تجربه می کنند، مهم است.
وی افزود: حدود 40000 نفر تنها در بریتانیا تحت مراقبت های ویژه برای کووید-19 قرار گرفته اند و بسیاری دیگر نیز درد مزمن را تجربه کرده اند اما در بیمارستان بستری نشده اند. این بدان معناست که تعداد زیادی از افراد در عرض چند ماه پس از ابتلا دچار مشکلات روانی می شوند و باید فوراً در نظر بگیریم که برای کمک به این افراد چه کاری می توان انجام داد.
مطالعه جدید در مجله eClinicalMedicine منتشر شد.
