(عکس) رنگ ماه دقیقاً چیست؟

فرارو- اگر از اطرافیان خود بپرسید ماه چه رنگی است، احتمالاً پاسخ های متفاوتی دریافت خواهید کرد. فرزندان شما احتمالاً به شما خواهند گفت که ماه سفید است، اگرچه آنها همچنین به گل رز زرد آن اشاره می کنند. بزرگسالانی که ممکن است کمی در مورد موضوع شنیده باشند یا حتی تصاویر شگفت انگیزی از ماه آپولو دیده باشند، می گویند که ماه خاکستری است. ممکن است برخی در مورد ماه صورتی، ماه آبی و ماه نارنجی صحبت کنند، اما در نهایت حق با چه کسی است و رنگ واقعی ماه چیست؟

به گزارش فرارو، برای پاسخ به این سوال، بهتر است ابتدا برخی از مسائل را حل کنید. چیزهایی مانند “درست” و “رنگ” چیست؟ رنگ یک مفهوم ساخته دست بشر است و رنگ ها خارج از مغز ما وجود ندارند. رنگ ها روشی هستند که مغز ما تابش های الکترومغناطیسی مختلف را در محدوده بسیار باریکی از انرژی که طیف مرئی نامیده می شود، تشخیص می دهد. با تشعشعات الکترومغناطیسی (نور) در این محدوده، سلول های شبکیه ما واکنش نشان می دهند و سیگنال هایی را به مغز ما ارسال می کنند، که باید راهی برای پردازش و درک این سیگنال ها پیدا کند.

برای مثال، رنگ‌های آبی با تشعشعات الکترومغناطیسی قوی‌تری نسبت به قرمز مرتبط هستند. اما همه رنگ هایی که می بینیم منشا فیزیکی ندارند. رنگ هایی مانند صورتی هستند که در طیف مرئی نیستند. ما آنها را می بینیم زیرا این روشی است که مغز ما ترکیب رنگ های مختلف را تفسیر می کند. حالا به سوال اصلی خود برگردیم، رنگ واقعی ماه چیست؟ همانطور که خواهیم دید، بستگی به این دارد که چه کسی (یا چه چیزی) به دنبال آن است.

چرا مهتاب سفید است؟

سفید، مانند صورتی، رنگی در طیف مرئی نیست، بلکه یک رنگ قابل مشاهده برای منبع نوری است که همه رنگ های مرئی مانند خورشید را ساطع می کند. هنگامی که خورشید از فضا قابل مشاهده است، بدون تأثیر «فیلتر کردن» بر جو، در واقع سفید است، نه زرد، و چون ماه نور خورشید را به کهکشان منعکس می کند، نور ماه نیز سفید است. بنابراین ماه از فضا سفید به نظر می رسد، اما برای ما روی زمین، ماه همیشه سفید نیست، چرا؟

چرا ماه گاهی اوقات رنگ دیگری دارد؟

با طلوع ماه در آسمان، رنگ آن از قرمز به نارنجی تغییر می کند و سپس زرد می شود و اگر به اندازه کافی در آسمان بالا بیاید، به احتمال زیاد سفید خواهد شد. شاید متوجه شده باشید که این دقیقاً همان کاری است که خورشید انجام می دهد. خورشید وقتی در افق است، در غروب های عاشقانه و دیدنی، قرمز است، اما قبل از رسیدن به آنجا، نارنجی بود و قبل از آن زرد، و قبل از آن … آنقدر روشن بود که نمی توانید نگاه کنید. آن

نور ماه و خورشید بیشتری باید از جو عبور کند، طول موج های کوتاه تری در همه جهات پراکنده می شوند و فقط نور قرمز بدون پراکنده شدن به ما می رسد. هنگامی که ماه و خورشید در اوج آسمان قرار دارند، نور آنها باید حداکثر تا چند ده کیلومتر فقط در لایه نازکی از جو نفوذ کند. این بدان معنی است که نور سفید ماه و نور خورشید عملاً تحت تأثیر قرار نمی گیرند. اگر چنین است، ماه از فضا سفید به نظر می رسد، و برای ما اینجا روی زمین بسته به ارتفاع ماه در آسمان، قرمز تا سفید به نظر می رسد. درست؟ درست است، اما صبر کنید! مورد دیگری نیز وجود دارد؛ سطح ماه هیچ کدام از آن رنگ ها را ندارد!

سطح ماه چه رنگی است؟

اگر فیلم‌ها و عکس‌های ناسا از مأموریت‌های اخیر آپولو و فضاپیمای روی ماه را دیده‌اید، احتمالاً انتظار دارید که رنگ سطح ماه را خاکستری معرفی کنیم، سطح ماه واقعاً خاکستری نیست. در مقیاس عظیم، سطح ماه رنگ های ظریفی را نشان می دهد که به نوع و فراوانی نسبی مواد معدنی موجود بستگی دارد. مناطق غنی از آهن قرمز تیره هستند، در حالی که مناطق غنی از تیتانیوم آبی هستند. این رنگ‌ها به قدری تار هستند که برای چشم قابل مشاهده نیستند، اما ما به راحتی می‌توانیم با استفاده از تکنیک‌های ویژه ویرایش عکس ماه، عمدتاً روی هم قرار دادن تصاویر و اشباع رنگ، آنها را تقویت کنیم. هر چه ماه در آسمان بالاتر باشد، نشان دادن آن رنگ های ظریف آسان تر است، زیرا محیط ما تأثیر کمی بر نور ماه دارد.

ماه خونین و فیروزه ای

علاوه بر نور خورشید، منبع نور دیگری نیز وجود دارد که به ماه می تابد; جهان! زمین دارای آلبدوی سیاره ای 0.030-0.035 است، به این معنی که به طور متوسط ​​30-35٪ از نور خورشیدی را که دریافت می کند به فضا منعکس می کند. این نور به اندازه کافی قوی است که ماه را روشن می کند، اگرچه معمولاً نور ضعیف جهان به راحتی تحت تأثیر نور مستقیم خورشید قرار می گیرد. این نور بسیار تاریک است، اما در ماه کامل، تابش زمین به راحتی در ماه قابل مشاهده است و رنگ های جالبی ایجاد می کند. در این فرآیند، ماه قرمز ظاهر می شود که معمولا به عنوان ماه خونی شناخته می شود. وقتی این اتفاق می افتد، زمین بین خورشید و ماه قرار می گیرد و ماه را می پوشاند. قبلاً اشاره کرده‌ایم که استراتوسفر زمین (قسمت پایین جو زمین) بخش‌های با طول موج کوتاه نور سفید خورشید را پخش و فیلتر می‌کند در حالی که اجازه می‌دهد ماده قرمز بیشتری از آن عبور کند.

هنگامی که ماه وارد سایه زمین (کهربا) می شود، نور زمین ماه را با تابش قرمز روشن می کند. اما قبل از کل، در حالی که ماه هنوز به طور کامل در سایه زمین نیست، اثر دیگری به نام اثر فیروزه دیده می شود. قبل از کل، قسمت کوچکی از ماه سرخ شده درست در لبه آمبرا قرار دارد که به آن پنومبرا می گویند. در اینجا، ماه توسط نور خورشید روشن می شود که از کل جو زمین نمی گذرد، بلکه فقط از لایه نازک اوزون بالای استراتوسفر زمین می گذرد. و از آنجا که لایه اوزون نور قرمز را جذب می کند، چیزی که روی ماه فرود آمد یک رنگ فیروزه ای جذاب بود.

در نهایت رنگ ماه دقیقاً چیست؟

خوب، چگونه ماه را از زمین یا از فضا می بینیم و روی رنگ واقعی ماه تمرکز می کنیم. خب، از عکس های خیره کننده آپولو در ماموریت ما به این سیاره، به این نتیجه رسیدیم که ماه خاکستری است، اما همانطور که گفته شد، سطح ماه واقعا خاکستری نیست و بسته به مواد معدنی پراکنده در ماه، سطح آن متفاوت است. رنگ هایی که البته بازتاب آنها بسیار ضعیف است و در نتیجه دیدن آنها با چشم غیرمسلح برای ما غیر ممکن است. به زبان ماه سفید یا زرد که می دانیم، سیاره ای با سایه های مختلف خاکستری است که فقط آن را می بینیم. با همه اینها هنوز هم برای ما ماه زیبا و روشنی است که در آن از عزیزانمان تعریف می کنیم.

منبع: nightskypix

نوشته مصطفی جرفی فرارو