فرارو- در یک مطالعه جدید، ستاره شناسان با استفاده از تلسکوپ فضایی هابل تأیید کردند که دنباله دار غول پیکر C / 2014 UN271 (برناردینلی-برنشتاین) بزرگترین دنباله دار کشف شده است. این ستاره 50 برابر بزرگتر از دنباله دارهای شناخته شده است و تقریباً 140 کیلومتر (حدود 85 مایل) عرض دارد.
به گزارش فرارو، بزرگترین دنباله دار کشف شده بیش از 1 میلیون سال است که به سمت خورشید حرکت می کند و به دلیل بزرگی اش، اجرام مرموز را که یکی از بزرگترین ساختارهای منظومه شمسی را تشکیل می دهند، روشن می کند. این اندازه عظیم – یا بهتر است بگوییم ظاهر عجیب آن – می تواند بیش از هر چیز دیگری به دانش ما درباره دنباله دارها بیفزاید.
دانشمندان می‌گویند دنباله‌دار C / 2014 UN271 از ابر اورت، پراکندگی کروی غول‌پیکری از اجرام یخی که به دور خورشید در عمیق‌ترین و دورترین نقاط منظومه شمسی می‌چرخند (در واقع تصور می‌شود حداقل یک چهارم راه باشد). نزدیکترین منظومه ستاره بعدی، آلفا قنطورس است. اگرچه این ابر در تئوری بسیار زیاد به نظر می رسد، اما در واقع آنقدر از ما دور است که تشخیص آن برای ما بسیار دشوار است. این ابر اساساً یک راز فرضی غول‌پیکر است، حتی اگر اخترشناسان آن را یکی از بزرگترین سازه‌های منظومه شمسی می‌دانند.
گاهی اوقات، از این گرانش توده ای جادویی بیرون می آید که خورشید را از وسیع ترین منطقه کیهانی جذب می کند. دنباله دار C / 2014 UN271 یکی از این موارد است و می تواند چیزهای زیادی در مورد وجود توده یخ زده “بکر” که ابر اورت را تشکیل می دهد به ما بگوید. گمان می رود که آنها در اوایل منظومه شمسی درونی شکل گرفته باشند و سپس توسط سیارات غول پیکری مانند مشتری و زحل به بیرونی ترین نقاط پرتاب شوند.
دیوید جویت، ستاره شناس دانشگاه UCLA می گوید: “این دنباله دار به معنای واقعی کلمه نوک کوه یخ برای هزاران دنباله دار است که در گوشه های دوردست منظومه شمسی ما تاریک هستند.” ما همیشه فکر می کردیم که این دنباله دارها باید بزرگ باشند، زیرا با وجود فاصله زیاد آنها از ما، بسیار درخشان هستند. اکنون تأیید می کنیم که این یک دنباله دار بزرگ است. در تجزیه و تحلیل جدید، Joyette و همکارانش به رهبری نویسنده اول Man-To Hui از دانشگاه علم و صنعت ماکائو، اندازه C / 2014 UN271 را با بالاترین وضوح محاسبه کردند. بر اساس تخمین‌های قبلی، آنها از مشاهدات و مدل‌سازی هابل برای جدا کردن هسته از دنباله‌دار استفاده کردند، که در واقع دم بلند یخی است که پس از دنباله‌دار به گاز تبدیل می‌شود.
این تیم در مقاله جدیدی نوشت: “ما تایید می کنیم که C / 2014 UN271 بزرگترین دنباله دار کشف شده است.” کشف C / 2014 UN271 سال گذشته و پس از مجموعه‌ای از داده‌های رصدی جمع‌آوری‌شده توسط Dark Energy Survey بین سال‌های 2014 و 2018 انجام شد. با این حال، مشاهدات اولیه طول باورنکردنی دنباله‌دار را پوشش ندادند. این جسم یک مدار بیضوی تقریباً 3 میلیون ساله به دور خورشید را دنبال می کند، به این معنی که بیش از 1 میلیون سال است که به آرامی به خورشید نزدیک می شود.
این دنباله دار غول پیکر قرار است در سال 2031 به نزدیک ترین نقطه خود بر روی خورشید، یعنی نقطه معروف عمق، برسد. در این نقطه، برناردینلی-برنشتاین هنوز حدود 1 میلیارد مایل از خورشید فاصله خواهد داشت و قبل از اینکه به مسیر بیضی شکل خود برسد. این بدان معناست که ما نزدیک به یک دهه فرصت‌های رصد عالی برای مطالعه با نزدیک شدن دنباله‌دار خواهیم داشت، قبل از اینکه دوباره بی‌صدا در تاریکی فرو برود. رصد دنباله دار C / 2014 UN271 و نمونه های مشابه می تواند بینشی شگفت انگیز از جهان و اسرار آن به ما بدهد. جزئیات این یافته ها در یک مجله معتبر The Astrophysical Journal Letters گزارش شده است.
منبع: Sciencealert
ترجمه: مصطفی جرفی فرارو
