فرارو- بسیاری از مردم حریم خصوصی را یک اختراع مدرن می دانند، یک ناهنجاری که با گسترش زندگی شهری ممکن شده است. اما اخیراً دانشمندان تأکید کرده اند که “حس حفظ حریم خصوصی” ما طی هزاران سال تکامل یافته است، به این معنی که در این عصر فناوری با چالش های بزرگی روبرو خواهیم شد.
به گزارش فرارو، دانشمندان معتقدند که درک ماهیت “حریم خصوصی” مستلزم درک بهتر ریشه های آن است. شواهد تحقیقاتی این تصور را که حریم خصوصی یک مفهوم مدرن است رد می کند. اگرچه حقوق یا ارزش‌های حریم خصوصی ممکن است مفاهیم مدرن باشند، نمونه‌هایی از استانداردهای حریم خصوصی و شیوه‌های حفظ حریم خصوصی در فرهنگ‌ها در طول تاریخ بشر و در سراسر جغرافیا فراوان است. بر این اساس، دانشمندان بر این باورند که در نظر گرفتن ریشه‌های تکاملی نگرانی‌های حفظ حریم خصوصی ممکن است به توضیح اینکه چرا مردم امروزی با حریم خصوصی مشکل دارند، کمک کند. همچنین می تواند به توسعه فناوری ها و سیاست هایی کمک کند که می توانند دنیای دیجیتال را با حریم خصوصی انسان سازگارتر کنند.
ریشه مبهم حریم خصوصی
از آغاز تمدن، مردم به دنبال و مدیریت حریم خصوصی بوده اند. از یونان باستان تا چین باستان، مردم به مرزهای زندگی عمومی و خصوصی توجه داشتند. سرپرست خانواده یا pater familias در خانواده‌های رومی باستان، وقتی می‌خواست شب را به تنهایی بگذراند، از غلامانش می‌خواست که تخت او را به گوشه‌ای از خانه بیاورند. توجه به حریم خصوصی در جوامع ماقبل صنعتی نیز دیده می شود. به عنوان مثال، قبیله Mehinacu در آمریکای جنوبی، که اغلب در خوابگاه ها زندگی می کنند، همچنین خانه های شخصی دارند که کیلومترها دورتر ساخته شده اند تا محیطی خلوت ایجاد کنند.
شاهد گامی به سوی حریم خصوصی حتی در متون مقدس دین توحیدی نیز دیده می شود. قرآن به جاسوسی از یکدیگر دستور می‌دهد، توصیه‌های تلمودی مبنی بر اینکه پنجره‌هایی قرار ندهید که همسایگان بتوانند به بیرون نگاه کنند، و داستان کتاب مقدس آدم و حوا که بعداً برهنگی را پوشانده‌اند، خوردن میوه‌های ممنوعه، همه چیز درباره مفهوم حریم خصوصی است.
به نظر می رسد انگیزه حریم خصوصی هم از نظر فرهنگ خاص و هم از نظر فرهنگ جهانی پیگیری می شود. استانداردها و رفتارها در بین مردم و در طول زمان تغییر می کند، اما به نظر می رسد همه فرهنگ ها انگیزه ای برای حفظ حریم خصوصی دارند. محققان قرن اخیر که تاریخچه حریم خصوصی را مطالعه کرده اند، توضیحی در این باره ارائه کرده اند. نگرانی های حفظ حریم خصوصی ممکن است ریشه های تکاملی داشته باشد. با این حساب، نیاز به حریم خصوصی ناشی از نیازهای فیزیکی برای حفاظت، امنیت و منافع شخصی است. توانایی احساس حضور دیگران و انتخاب “در معرض” یا “منزوی” بودن، یک مزیت تکاملی “حریم خصوصی” را فراهم می کند. حس حریم خصوصی افراد به آنها کمک می کند تا مرزهای عمومی و خصوصی را با تمرین طبیعی و خوب تعیین کنند.
نقاط کور حریم خصوصی
یک نظریه تکاملی حریم خصوصی به توضیح موانعی که افراد در حفاظت از اطلاعات شخصی خود در فضای آنلاین با آن روبرو هستند، کمک می کند، حتی زمانی که گفته می شود حفظ حریم خصوصی مهم است. در واقع، واقعیت این است که حواس انسان و واقعیت دیجیتال جدید ناسازگار هستند. محیط آنلاین حواس ما را از کار می‌اندازد، و برای مثال ما متوجه نمی‌شویم که فیس‌بوک فعالیت‌های ما را نظارت می‌کند تا ایندکس و تأثیر بگذارد. یا ممکن است ندانیم که مجریان قانون از عکس‌های ما که به صورت آنلاین منتشر شده‌اند استفاده می‌کنند.
افراد ممکن است برای استفاده از حواس خود برای هشدار در مورد خطرات حریم خصوصی تکامل یافته باشند، اما هر دو حواس به افراد آسیب می رسانند زیرا آنها سعی می کنند خطرات حریم خصوصی را در دنیای آنلاین شناسایی کنند. به عبارت دیگر، ما نشانه‌های حسی آنلاین نداریم، و بدتر از آن، الگوهای تاریک، که عناصر کلیدی طراحی وب‌سایت هستند، حواس را فریب می‌دهند تا آن فضا را «خطر بالا» «ایمن» کنند. این تنها توضیح می دهد که چرا مکانیسم های به اصطلاح حریم خصوصی شرکت های فناوری در رسیدگی به موضوع حریم خصوصی شکست می خورند. در واقع، آنها بار درک خطرات حفظ حریم خصوصی را بر دوش مصرف کنندگان قرار می دهند.
حفاظت از حریم خصوصی در عصر دیجیتال
یک گزارش تکاملی حریم خصوصی نشان می‌دهد که اگر جامعه مصمم است از توانایی افراد برای مدیریت مرزهای عمومی-خصوصی در دوران مدرن محافظت کند، حریم خصوصی باید در ساختار سیستم‌های دیجیتال گنجانده شود. از آنجایی که فناوری نوظهور خودروهایی را که زمان واکنش راننده آنها به روشی غیرقابل اعتماد برای جلوگیری از تصادفات و برخوردها تبدیل شده است، تسریع کرده است، سیاست گذاران وارد عمل شده اند تا پاسخ های فناوری مانند صندلی، کمربند و کیسه هوا را بعدا ارائه دهند.
تضمین حریم خصوصی آنلاین همچنین مستلزم ترکیبی ثابت از فناوری و مداخلات سیاستی است. پادمان های کلیدی حفاظت از داده ها، مانند دستورالعمل های سازمان همکاری اقتصادی و توسعه (OECD) در مورد حفاظت از حریم خصوصی و جریان های فرامرزی داده های شخصی، از طریق فناوری های مناسب قابل دسترسی هستند. فناوری‌های ارتقای حریم خصوصی مانند سرویس‌های ایمیل رمزگذاری‌شده کاربرپسند و دستیارهای حریم خصوصی هوشمند شخصی‌سازی شده، که اولویت‌های حریم خصوصی کاربران را تعریف می‌کنند، نمونه‌های عملی هستند که می‌توانند به عنوان راهنما عمل کنند. این فناوری‌ها پتانسیل محافظت از حریم خصوصی را بدون به خطر انداختن اتکا به جامعه مدرن برای جمع‌آوری و تجزیه و تحلیل داده‌ها دارند.
منبع: theconversation
ترجمه: مصطفی جرفی فرارو
