فرارو– نیوزویک در گزارشی با اشاره به شتاب قابل توجه تغییرات اقلیمی جهانی نسبت به وقوع فاجعه ای به ویژه برای شهرهای ساحلی جهان هشدار داد. این نشریه به ویژه اشاره می کند که روند تغییرات اقلیمی در تمام نقاط جهان به گونه ای است که در سال های آینده با طوفان و البته سیل های گسترده تر و مخرب تر و در عین حال گرمای شدید مواجه خواهیم بود. سطح آب دریاها و اقیانوس ها را بالا می برد.
مجموع این مسائل نگرانی جهانی در مورد غرق شدن شهرهای ساحلی جهان را تشدید کرده است. در این میان عدم آمادگی و تجهیزات کافی مناطق و شهرهای ساحلی جهان حتی در کشورهایی مانند آمریکا نشان می‌دهد که این بحران چقدر خطرناک است و می‌تواند عواقب مخربی داشته باشد.
“میلیون ها راه برای مردن در نیویورک وجود دارد. با این حال، غرق شدن در اثر طوفان شدید پدیده ای است که بسیاری از نیویورکی ها به آن فکر نمی کنند و نگران آن نیستند.” با این حال، این چشم انداز در ماه سپتامبر، در بحبوحه طوفان آیدا و شروع طوفان های شدید و باران های شدید، به طور قابل توجهی تغییر کرد.
در آن زمان، هشدار طوفان و باران شدید دیر صادر شد که باعث مرگ یک زوج نپالی و پسر دو ساله آنها نشد، زیرا سیل و رانش گل به فاضلاب رفت و زیرزمین خانه شلوغ آنها را پر کرد. ، جلوگیری کردن. به همین ترتیب، یک مهاجر اکوادوری مسن زیرزمین محل سکونت خود را در جایی نزدیک بروکلین سیل کرد. نمونه هایی از این در سیل سال گذشته در نیویورک غیر معمول نیست.
بیل دی بلازیو، شهردار نیویورک پنج روز پس از طوفان و سیل در نیویورک در سپتامبر سال گذشته گفت: “این طوفان برخی از حقایق را در مورد نیویورک تغییر داد. ما قبلاً فکر می کردیم سیل یک پدیده ساحلی است.” با این حال، امروز چنین ایده ای وجود ندارد. اکنون می توانیم با قاطعیت بگوییم که هر قسمت از نیویورک مستعد سیل است.
بر اساس گزارش اخیر سازمان ملل، تعداد بلایای گزارش شده در آن زمان بیش از 5 برابر در 50 سال گذشته افزایش یافته است. این گزارش شامل طوفان هایی مانند آیدا، سیل شدید 20 میلیارد دلاری در آلمان در اواخر ژوئیه سال گذشته، باران های شدید و سیل های موسمی در هند که 1291 کشته برجای گذاشت و موج گرمایی که بیش از 800 نفر در غرب کانادا جان باختند، می شود. .
افزایش دما، عمدتاً به دلیل انتشار گازهای گلخانه ای و سوخت های فسیلی، گرما و رطوبتی را که جو زمین می تواند در خود نگه دارد، به شدت افزایش می دهد، که می تواند منجر به طوفان های شدید و بارندگی های شدید شود. بیایید شدیدتر نگاه کنیم. علاوه بر این، با توجه به اینکه آب اقیانوس گرمای بیشتری را جذب می کند، تقریبا منبسط شده و سطح دریا را بالا می برد. از این منظر، واقعیت های وحشتناک آب و هوا بدتر از پیش بینی قبلی دانشمندان است.
ترکیبی از افزایش گرما و طوفان های شدیدتر تهدیدی جدی برای شهرهای ساحلی است. در سناریوی کنونی، تعداد قابل توجهی از شهرها در سراسر جهان بیش از هر زمان دیگری در برابر تغییرات آب و هوایی و بلایای احتمالی ناشی از آن آسیب پذیر هستند. به ویژه نگرانی های زیادی وجود دارد که این شهرها با سیل های آخرالزمانی زیادی مواجه شوند. البته نگرانی هایی در مورد طوفان و بادهای شدید نیز وجود دارد که قبلاً نادر بود اما اکنون در فرکانس های بالا رخ می دهد. در رابطه با این، به ویژه، طوفان هایی مانند سندی که قبلاً هر 100 سال یک بار رخ می داد، اکنون انتظار می رود که بیشتر رخ دهد.
این طوفان ها قدرت و توانایی تخریب زیرساخت های شهرها به ویژه شهرهای ساحلی جهان را دارند. زیرساخت بسیاری از شهرهای ساحلی جهان در شرایطی ساخته شده است که مولفه تغییرات آب و هوایی جزء لاینفک آن نیست. اکنون این مرحله خود را به عنوان یک بحران بزرگ نشان داده است، حتی بهترین شهرهای ساحلی جهان از نظر ایمنی و آمادگی در موقعیت خاصی قرار دارند.
نیاز به حفاظت از شهرهای جهان باید به طور فزاینده ای مورد توجه قرار گیرد و نادیده گرفتن آنها اساساً خطرناک است. در سال 2020، 22 فاجعه آب و هوایی تنها در ایالات متحده رخ داده است. بلایای طبیعی بیش از 1 میلیارد دلار به کشور خسارت وارد کرده است. بر اساس ارزیابی نهادهای حاکم در ایالات متحده، فجایع و خسارات بی سابقه در تاریخ. در عین حال، سیل در اروپا بسیار پرهزینه و مخرب است. آسیب هایی که در تاریخ اروپا کمتر دیده می شد.
در مانیل، پایتخت فیلیپین، سیل ویرانگر در سال 2009 80 درصد از شهر را زیر آب گرفت. در سال 2018، شهر کیپ تاون در آفریقای دیوانه کننده، پس از یک دوره خشکسالی گسترده، تقریباً با کمبود شدید آب مواجه شده است. در سال 2019، صدها نفر در شرق هند به دلیل گرمای بی سابقه جان خود را از دست دادند. موضوعی که منجر به ممنوعیت موقت فعالیت در فضای باز در برخی از شهرهای هند شده است. در حال حاضر هند و پاکستان رکوردهای عجیبی را در زمینه افزایش دما، قطع برق و آتش سوزی در جنگل ها و مراتع تجربه می کنند.
همه اینها فقط شروع یک فاجعه بسیار گسترده تر است که احتمالاً در آینده برای بشر اتفاق می افتد. تا سال 2050، کارشناسان پیش بینی می کنند که بیش از 68 درصد از جمعیت جهان در مناطق شهری زندگی خواهند کرد. اکثر این شهرها ساحلی هستند، به این معنی که تا سال 2050، بیش از 800 میلیون نفر از جمعیت شهری جهان در معرض خطر افزایش سطح آب و جاری شدن سیل در مناطق ساحلی قرار دارند (پدیده های جایگزین در بالا رخ خواهد داد). به گفته مؤسسات تحقیقاتی، دو برابر این تعداد در برابر گرمای شدید و گرمای مزمن آسیب پذیر خواهد بود و 650 میلیون نفر ممکن است با کمبود آب مواجه شوند.
به گفته کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل، انتظار می رود شهرهای مختلف نیز با هجوم پناهجویان در اقلیم مواجه شوند. از سال 2010، بیش از 21 میلیون نفر به دلیل بلایای تغییرات آب و هوایی خانه های خود را از دست داده اند. بر اساس برخی برآوردها، این آمار می تواند تا سال 2050 به 1.2 میلیارد برسد. تا آن زمان، احتمالاً 17 درصد بنگلادش در حال حاضر زیر آب رفته یا 20 میلیون نفر آواره شده اند.
به عبارت دیگر، در دهه‌های آینده، شهرهای جهان به گونه‌ای به چالش کشیده می‌شوند که نسل‌های قبلی حتی تصورش را هم نمی‌کردند. در این راستا، اخیراً سازمان‌های بین‌المللی زنگ خطر را به صدا درآورده‌اند و گزارش‌های مختلف و اقدامات متعددی برای رفع مشکل تغییرات آب و هوایی از کاشت درختان بیشتر برای مقابله با گرما گرفته تا تأسیسات ساختمانی و زیر آن ارائه کرده‌اند. و سیل چندین شهردار از شهرهای مختلف سراسر جهان نیز در حال تشریح برنامه های خود برای مقابله با بحران تغییرات آب و هوایی و پیامدهای احتمالی آن هستند.
در عین حال، آن شهرها و کشورهایی که اقدامات مختلفی را برای حفاظت از شهروندان خود انجام داده اند، با طیفی از مشکلات از چالش های سیاسی گرفته تا مشکلات عملیاتی مواجه هستند. موضوعی که نشان می دهد روند سازگاری با تغییرات اقلیمی و آمادگی برای بحران های ناشی از آن چقدر می تواند غیرقابل پیش بینی، کند و دشوار باشد. برای درک بهتر عمق بحران، توجه به این نکته کافی است که در سال 2009، پس از مواجهه ایالات متحده با طوفان ویرانگر سندی، طرح های تاب آوری و سازگاری پیشرفته را شناسایی و اجرا کرد. در برابر تغییرات آب و هوایی و طوفان و سیل آسیب پذیر است.
این مشکل در طوفان و سیل در سپتامبر سال گذشته در نیویورک مشهود بود. کاستی ها البته از چالش های مالی گرفته تا زیرساخت ها را شامل می شود. در همین راستا، بسیاری از مقامات و مقامات مربوطه ایالات متحده ابراز نگرانی کرده اند که این کشور با وجود داشتن خط ساحلی 520 مایلی، همچنان در حال یادگیری برخی اصول و نکات و به طور کلی در مرحله آزمون و خطا است. این نشان می‌دهد که نه تنها ایالات متحده، بلکه کل جهان باید در این راه با چالش‌های جدی و بزرگی روبرو شود.»
