موج مهاجرت ورزشکاران از ایران افزایش یافته است. در اردیبهشت حداقل چهار ورزشکار حرفه ای و ملی ایران را ترک کردند. در 12 اردیبهشت دوستان بهمن نصیری، پاروزن ایرانی، عکس‌هایی از او در فرودگاه امام خمینی منتشر کردند و اعلام کردند که بهمن قصد دارد به جمهوری آذربایجان برود. مدت کوتاهی پس از انتشار این خبر، رئیس فدراسیون قایقرانی با تایید این خبر گفت: نگران است که به ایران برود و مجبور شود با هزینه ماهیانه 500 دلار ایران را به مقصد جمهوری آذربایجان ترک کند.
رفتن بهمن نصیری که به همین مناسبت مانند بسیاری از ورزشکاران ایرانی دغدغه مالی داشت، آغاز اردیبهشت جهنمی ورزش ایران بود. چند روز بعد یکتا جمالی جواهر وزنه برداری بانوان ایران در مسابقات آتن اردوی تیم ملی را ترک کرد و سپس بنا به گزارش ها آتن را به مقصد آلمان ترک کرد و درخواست پناهندگی داد. یکتا که پیش از این از کمبود امکانات و توجه به ورزشکاران زن ایرانی گلایه داشت، با تکرار نگرانی های قبلی خود، به امید دنیایی بهتر در وزنه برداری از آلمان درخواست پناهندگی داد و منتظر ماند تا کار نهایی خود را تکمیل کند. او اولین مدال آور تاریخ وزنه برداری بانوان ایران است. پناهندگی او حتی در سنین پایین و با آینده ای روشن، ضربه مهلکی به ورزش بانوان ایران بود. پس از جدایی یکتا جمالی، مسئولان ایرانی به جای چاره‌اندیشی و جلوگیری از خروج نخبگان ایرانی، سعی کردند با بیان اینکه این تصاحب ریشه‌ای نداشت، بر کاستی‌های خود در این موضوع سرپوش بگذارند. .
شوک پناهندگی به یکتا جمالی تمام نشده بود که پریسا جهانفکریان، دیگر مورخ وزنه برداری ایران که تنها سهمیه تاریخ این رشته را برای بانوان ایرانی در المپیک کسب کرد، اعلام کرد که به آلمان مهاجرت کرده است. وی از بی توجهی مسئولان فدراسیون وزنه برداری به ورزش بانوان به شدت انتقاد کرد و اعلام کرد که از این پس دنیای حرفه ای خود را در خارج از کشور جستجو خواهد کرد.
این در حالی است که با گذشت تقریبا 27 روز از عزیمت اولین ملی پوش ایران به جمهوری آذربایجان، چهارمین ورزشکار حرفه ای و نابغه ایران در اردیبهشت ماه درخواست پناهندگی داده است. این بار نوبت متین بالسینی، پدیده شنای ایران است که رسما اعلام کند که به دنبال پناهندگی در بریتانیا است.
شاید بالسینی در جامعه ورزش ایران چندان شناخته شده نباشد، جایی که بیشتر اخبار مربوط به فوتبال و کشتی است. اما المپیک توکیو باعث شده ورزش ایران با پدیده جدیدی روبرو شود. در عرض چند ماه هشت بار رکورد شنای ایران را ارتقا داد و در المپیک هم دوباره همین کار را کرد و رکورد شنای ایران را ارتقا داد. نکته تلخ ماجرای بالسینی رکوردشکنی و عملکرد درخشان در المپیک نیست، بلکه انتقاد او از امکانات تیم ملی ایران در المپیک همان چیزی است که او را منحصر به فرد کرده است.
او کسی بود که رسماً اعلام کرد که مجبور شده مخفیانه از وان برزیلی در توکیو استفاده کند زیرا برای رفع گرفتگی حمام یخ نداشت! متین درباره وضعیت خود در المپیک گفت: «نمی‌توان گفت شنا نادیده گرفته شده است. در واقع بدون توجه می شود. روز کارم وقتی از خواب بیدار شدم پا درد شدیدی داشتم و پایم گرفتگی شدیدی داشت. ما ماساژور نداشتیم و به سمت ماساژور کاروان رفتم. او توانست 10 دقیقه مرا ماساژ دهد. چون ما ورزشکاران زیادی داریم. اما فقط یک ماساژ وجود دارد. ما 25 ساعت پرواز کردیم و اجساد خسته بودند. اما یک ماساژ بود و من هنوز از پرواز خسته نشدم. شب قبل از مبارزه با رئیس فدراسیون مخفیانه از بستنی قیفی تیم برزیل استفاده کردیم. چون ما آن را نداریم. آیا اینجا یخ است و ما فقط به تشک بادی نیاز داریم و آیا واقعاً برای کشوری سخت است که تشک بادی بیاورد؟ اگر سخت باشد می گویند خودمان می گیریم. یا برای اتباع قایقرانی ما جلیقه یخی نخواهند گرفت؟ “من با دست خالی آمدم و امیدوارم دیگر تکرار نشود.” بالسینی با اشاره به غم و اندوه خود هنگام گرم کردن در المپیک گفت: “من مجرد بودم و بدن خود را گرم می کردم و یک روز رئیس فدراسیون شنای افغانستان به من مهلت داد.” چون زبانم خوب است، دوستان خارجی زیادی دارم و مربیانشان برای گرم کردن من وقت می گذارند. با این حال سعی کردم همه این مسائل را کنار بگذارم و روی کارم تمرکز کنم و خدا را شکر نتیجه گرفتم.»
داستان نداشتن امکانات در ساده ترین حالت خود بخشی از مشکل جوان بالسینی است. چون اخیرا گفته بود در کمپ تیم ملی برای تامین غذای کافی مشکل داشتند. یکی از دوستانم قبل از شروع مسابقات قطر که در اردوی ایران بودیم با دبیر فدراسیون تماس گرفت و گفت که در اردو غذای کافی نیست و سیر نمی شویم و همه می دانند شنا یک امری است بار سنگین ورزش کن و کالری بسوزان وقتی به قطر می‌رویم، از سرویس هتل خود استفاده کنید و تا حد امکان غذا بخورید.”
بالسینی با اشاره به امنیت شدید روی میزها گفت: 16 ساله بودم که به اولین مسابقات برون مرزی رفتم و بسیار هیجان زده بودم. من با شلوارک از اتاقم بیرون آمدم اما نگهبان خیلی سختگیر بود و گفت چرا شورت می پوشی؟
با این حال، موضوعی که انگیزه بالسینی را برای درخواست پناهندگی تشدید کرد، به نظر نمی‌رسد او را در لیست تیم ملی شنای ایران قرار دهد. او که دو سه ماه پیش برای ادامه تحصیلات دانشگاهی خود به انگلیس سفر کرده بود، گفت: با وجود داشتن سهمیه ورود به مسابقات بین المللی برای ایران، نامش از لیست حذف شد و شناگر دیگری به جایش معرفی شد. بالسینی گفت این اتفاق در حالی رخ داد که او در این فصل در انگلیس شنا می کرد و چندین مدال در مسابقات داخلی کسب کرد. اما نه مسئولان فدراسیون و نه کمیته ملی المپیک جویای وضعیت او نشده اند. او گفت که وقتی فهمید نامش در تیم ملی گم شده، تصمیم گرفت برای پناهندگی از بریتانیا درخواست کند. متین گفت مهم نیست با چه پرچمی در المپیک بعدی شرکت می کند. اما انگیزه او این بود که به اندازه کل کاروان ایران در المپیک پیش رو مدال کسب کند تا مسئولان ایرانی سلامت عقل داشته باشند.
اظهارات متین بالسینی مبنی بر غیبت وی در تیم ملی توسط فدراسیون شنا تکذیب شد. حمید اسکندریون، رئیس کمیته فنی شنا در گفت وگو با ایسنا، متین بالسینی از تیم ملی جدا نشده و بدون اطلاع از این تصمیم رفته است. متین بعد از عید بدون اطلاع به انگلیس رفت و اعلام نکرد که برای مسابقات به تیم ملی برمی‌گردد یا نه. بدون هیچ اطلاعی رفت؛ اما تیم ملی را از دست نداد. خودش این تصمیم را گرفت و گرفت. چند بار برای اطلاع از وضعیت پدرش تماس گرفتم، اما جوابی دریافت نکردیم. آخرین بار برای روشن شدن وضعیت به خودش، پدرش و مربیش (کاوه بیکا اوغلو) پیام دادم؛ اما متاسفانه جوابی به ما ندادند. باز هم نام بالسینی را برای اردویی که از امروز برای آماده سازی برای مسابقات کشورهای اسلامی آغاز می شود داریم و از او دعوت کردیم.
وی حدود 10 روز پیش در گفت و گو با سهران در پاسخ به سوالی مبنی بر جایگزینی رئیس فدراسیون با بالسینی گفت: این آخرین بار است. ما با او تماس نگرفتیم و پیام فرستادیم. اما ما همچنان دنبال خانواده و مربی او بودیم. برای شرکت در مسابقات جهانی باید اسامی را در تاریخ 15 یا 19 اردیبهشت اعلام می کردیم که تا آن تاریخ باید نام دومین شناگر را معرفی می کردیم. خبری از بالسینی نبود و او و خانواده اش جوابی به ما ندادند. از آنجایی که زمان در حال اتمام است، ما باید با دیگران جایگزین شویم. شناگران باید مدام آزمایش دوپینگ بدهند و همانطور که شنیدم حتی بالسینی هم ایمیل زد که اهل ایران نیست. ما نام او را ننوشتیم و اگر به لیست دعوت شدگان نگاه کنید، بالسینی نیز وجود دارد. برای مسابقات جهانی چون اعلام آمادگی نکرد و چند بار از خانواده اش پرسیدیم و جواب ندادند، شناگر دیگری را جایگزین کردیم.» او در پایان می گوید: یک شناگر اصفهانی به نام علیرضا یاوری هم داریم که در آمریکا تحصیل می کند و با ما تعامل دارد. او همچنین نتایج مسابقه ای را که در آن شرکت می کند برای ما ارسال می کند. او همچنین فاش کرد که تیم ملی هر زمان که نیاز به کمک داشته باشد در آنجا حضور دارد. شرایط زیادی داریم که ورزشکاران برای تحصیل به خارج از کشور بروند. اما آنها به تعامل با تیم ملی و فدراسیون ادامه می دهند. متأسفانه بالسینی این راه را انتخاب کرد.
