حتما شنیده اید که سگ ها می توانند از حس بویایی قوی خود برای تشخیص بیماری های خاص استفاده کنند. گفته می شود که گاهی از این قدرت باورنکردنی برای تشخیص انواع سرطان با استنشاق خون، ادرار و نمونه های تنفسی انسان استفاده می شود.
به گزارش یورونیوز، از دیگر موجوداتی که به افراد در تشخیص بیماری کمک می کنند می توان به کرم ها اشاره کرد. این کرم‌ها با تشخیص بوی سلول‌های سرطانی، دانشمندان را به روش جدیدی برای تشخیص زودهنگام سرطان سوق داده‌اند.
اخیراً نشان داده شده است که گونه‌ای از کرم‌های لوله‌ای شکل و گرد به نام C. elegans جذب بوی منتشر شده از سلول‌های سرطانی می‌شود. تاکنون، دانشمندان از وجود دستگاهی خبر داده اند که از کرم های ریز برای تشخیص سلول های سرطان ریه استفاده می کند. استفاده از یک سیستم مبتنی بر تراشه می تواند راهی جدید برای تشخیص زودهنگام سرطان در نظر گرفته شود. دستگاه “کرم چیپ” می تواند به پزشکان کمک کند تا روزی سرطان غیرتهاجمی را در مراحل اولیه آن تشخیص دهند.
سی الگانس یک کرم کوچک به طول حدود یک میلی متر است که عمدتا باکتری ها را می خورد. برای چندین دهه در آزمایشگاه به عنوان ارگانیسم مدل ژنتیکی مورد استفاده قرار گرفته است.
ناری جانگ، دانشجوی کارشناسی ارشد که در این مطالعه شرکت کرد، گفت که تشخیص زودهنگام سرطان برای درمان موثر و ایمنی ضروری است.
بنابراین، روش های غربالگری سرطان باید سریع، آسان، مقرون به صرفه و غیر تهاجمی باشد. در حال حاضر، پزشکان سرطان ریه را با استفاده از تست های تصویربرداری یا بیوپسی تشخیص می دهند، اما این روش ها اغلب تومورها را در مراحل اولیه تشخیص نمی دهند.
اگرچه سگ ها را می توان برای بوییدن سرطان انسان آموزش داد، اما نگهداری آنها در آزمایشگاه عملی نیست. بنابراین دکتر ژانگ و شین سیکچوی، محققین ارشد این پروژه، تصمیم گرفتند از کرم‌های کوچکی استفاده کنند که به راحتی در آزمایشگاه رشد می‌کنند و حس بویایی خوبی دارند تا آزمایشی غیرتهاجمی در تشخیص سرطان ایجاد کنند.
دکتر “سلول های سرطانی ریه مجموعه متفاوتی از مولکول های بو را نسبت به سلول های طبیعی تولید می کنند.” چوی، محقق کره ای. کرم های سی.الگانس توسط بوهای خاص جذب یا دفع می شوند. بنابراین ما فکر می کنیم که این کرم ها می توانند برای تشخیص سرطان ریه استفاده شوند.
در یک آزمایش، محققان قطره‌هایی از ادرار انسان را در ظرف پتری ریختند و دریافتند که کرم‌ها تمایل بیشتری به خزیدن در نمونه‌های ادرار بیماران سرطانی دارند.
برای اثبات توانایی کرم الگانس در تشخیص سلول های سرطانی، دانشمندان از یک قطعه “الاستومر سیلیکونی” با سوراخی در وسط استفاده کردند که منجر به دو سوراخ (چاه) دیگر در لبه ها می شود. کرم های کوچک در حفره مرکزی قرار می گیرند و سپس هر سلول سالم ریه به همراه سلول های سرطانی ریه به طور جداگانه در چاهک های کناری قرار می گیرد. پس از حدود یک ساعت، کرم‌ها شروع به مهاجرت به سمت سلول‌های سرطانی می‌کنند و طبق داده‌های منتشر شده، تقریباً 70 درصد در تشخیص دقیق هستند.
در مطالعات دیگر با استفاده از دستگاه «کرم تراشه‌ای»، محققان بوی مولکول‌های خاصی را شناسایی کردند که کرم‌های ظریف را به سلول‌های سرطان ریه جذب می‌کنند، از جمله یک ترکیب آلی فرار به نام ۲-اتیل-۱-هگزانول، که حاوی بوی گل است. جانگ گفت: “ما نمی دانیم که چرا سی. الگانس به بافت های سرطان ریه یا 2-اتیل-1-هگزانول جذب می شود، اما فکر می کنیم بوی غذاهای مورد علاقه آنها را می دهد.”
محققان همچنین قصد دارند این دستگاه را بر روی انواع مختلف سرطان آزمایش کنند.
